دسته: یاداشت

پاشویه عیدی می‌دهد

پیش‌نوشت:

خب تمام شد. سال زندگی بر روی لبه‌ی تیغ تمام شد. سال خبرهای بد اتمام ناپذیر. سال نفس کشیدن بین کفر و ایمان. سال فریاد و بغض. سالی که بر سر سجده یا می‌ماندی که دعا کنی یا نفرین. سال اشک آور و باتـوم. پارازیـت و فیـلـ.ـترینگ. بگذریم که آن‌قدر هست برای گفتن که کام را تلخ می‌کند.

جای همراهانی که دیگر کنارمان نیستند یا در بند هستند را خالی می‌کنیم و به احترام آن‌ها امید و صبر و استقامت را توشه‌ی راه سال جدیدمان می‌کنیم. بند کفش‌هایمان را محکم می‌بندیم و اخبار و وقایع را خانه به خانه و کوچه به کوچه می‌بریم.

از شما دوستانی که در این سال همراه پاشویه بودید و کم و کاستی‌ها را تحمل کردید و در بحث‌ها مشارکت کردید تشکر می‌کنم و اگر در جایی حرفی، حرکتی شد که به کسی برخورد همین‌جا عذرخواهی می‌کنم و خواهش می‌کنم که مرا ببخشید.

و اما برویم سر اصل مطلب. عده‌ای از دوستان آویزان جیب من بیچاره شدند و طلب عیدی و شیرینی کردند. من هم که نمی‌گذارم کسی دست خالی از این خانه برود. عیدی می‌خواهم بدهم به شما که بروید یک عمر من را دعا کنید. نیما اکبرپور تقویمی راه‌اندازی کرده بود که مدتی خاک می‌خورد. از سال گذشته مخش را زدم و با کمک هم تقویم گوگلی‌ فارسی را به‌روز رسانی کردیم. اینجا یک سری راهنمایی می‌کنم که بتوانید این تقویم را به راحتی در صفحه‌ی جیمیل خود ببینید.

ابتدا اینجا کلیک کنید تا وارد تقویم گوگلی خود شوید. دنبال پنجره‌ی پایین بگردید و روی add کلیک کنید و سپس Add by URL.

پنجره‌ای شبیه به شکل زیر باز خواهد شد:

حالا آدرس زیر را کپی کنید و در این پنجره قرار دهید و Add Calendar را بزنید:

http://www.google.com/calendar/ical/5esgj7h9c3cuepgt9fgshglhek@group.calendar.google.com/public/basic

خب تا اینجا شما تقویم پارسی را به تقویم گوگلی خود اضافه کرده‌اید. حالا وارد جیمیل خود شوید. سپس به قسمت تنظیمات رفته و وارد منوی Labs شوید. سه تا مانده به آخر یعنی Google Calendar gadget را پیدا کنید و روبرویش را به حالت Enable قرار دهید و Save کنید. کنار صفحه‌ی اصلی ایمیلتان باید چیزی شبیه این داشته باشید.

من عادت ندارم از این نوع مطالب بنویسم ولی این یکی را بگذارید به حساب همان عیدی و این‌که خب این تقویم را درست کرده‌ایم که استفاده شود. و چه کسی بهتر از شما؟ بروید حالش را ببرید و ما را دعا کنید. سعی می‌کنم هر سال این تقویم را به روز رسانی کنم.

سالی سرشار از امید را برایتان آرزو می‌کنم.

بانوان و مواضع روشن من

اگر بد برداشت نشود می‌خواهم مواضع روشنم را درباره‌ی برخی امور نشان دهم. چند وقت قبل در پستی به نام «زندگی ادامه دارد»، بحثی نامربوط در گرفت و کم کم غبار این درگیری تا حدی بالا رفت که چشم، چشم را نمی‌دید و دو طرف بحث شاید مقداری از واقعیات موجود در خود متن مذکور دور شدند و در آن وانفسا دست به یقه شدند و ادامه‌ی ماجرا.

حالا که غبارها تا حد زیادی خوابیده و عده‌ای از دست من ناراحت شده‌اند، شاید بعد از این همه مدت بتوانیم به حرف‌های هم گوش کنیم. تصمیم گرفته‌ام مقداری از باورهایم که هنوز عوض نشده و شاید در آینده عوض شود را خدمتتان عرض کنم و اگر حوصله‌ای بود، بدون حب و بغض و با رعایت اصول بحث در نظرات از خجالت همدیگر درآییم.

در آن بحث خواسته یا ناخواسته متنی که از زبان دختری نوشته شده بود، به باد انتقاد گرفته شد که چرا سوژه‌ی داستان باید دختر باشد؟ و اصلاً این چه دید زن ستزی است که تو داری؟ و از این حرف‌ها. به نظر من در این‌که یک ظلم تاریخی به جماعت نسوان وارد شده شکی نیست. این از همه‌ی مواضع گذشته‌ام روشن‌تر است. اما این‌که عده‌ای از این خانم‌ها (فقط عده‌ای) هر متنی را به خود بگیرند یا بخواهند از هر مناسبتی استفاده‌ی فمینیستی ببرند به نظر شخص من محل اشکال دارد. به عقیده‌ی من برخی بانوان محترم که تعدادشان به هیچ وجه کم نیست از میوه‌ی میوه فروشی تا نمودارهای رشد اقتصادی را بخشی از ظلم تاریخی صورت گرفته به زنان می‌دانند و چنان به بعضی عوامل باربط و بی‌ربط حمله می‌کنند که طرف باید یا خودش طناب دار را بر گردن بیافکند یا به زور باید داروی نظافت بخورد. البته به عقیده‌ی من این‌ها به غیر از ظلم چیزی نیست. این‌که بخواهی عقیده‌ات را به دیگران تحمیل کنی، یا تحمل صدای مخالفی را نداشته باشی، یا نتوانی بحثت را با منطقی روشن و بدون تعصب پیش ببری، همه و همه یک معنی می‌دهند: «دیکتانوری».

در این میان بانوانی هستند که به حق بیرق آزادی‌خواهی را به دوش گرفته‌اند. ولی گاهی آن عده‌‌ای که خدمتتان عرض کردم آن‌قدر تند می‌روند و آش را شور می‌کنند که دیگر تفکیک پرچم‌داران اصلی و شلوغ‌کن‌ها مشخص نمی‌شود. نظر شخص من این است که اکثریت بانوان – به ویژه ایرانی – می‌دانند که چه نمی‌خواهند. همه می‌دانند که نمی‌خواهند شوهرشان چند همسر داشته باشد. همه می‌دانند که نمی‌خواهند در جامعه به چشم موجود ضعیفی به آن‌ها نگاه شود. همه می‌دانند که نمی‌خواهند دیه‌شان نیمه باشند. و بالاخره همه می‌دانند که نمی‌خواهند در جامعه بیشتر زن باشند تا انسان. این را همه می‌دانیم. ولی آیا همه‌ی ما می‌دانیم که چه می‌خواهیم؟ می‌خواهیم به چه هدفی برسیم؟ تعریف ما از برابری زن و مرد چیست؟ آیا به طور اساسی ممکن است که زن‌ها و مردها برابر باشند؟ عقلانی است؟ آیا زن‌ها در وجود خود چیزی متفاوت از مردان ندارند و برعکس؟

اگر اجازه بدهید و من را به عنوان یک همراه بپذیرید، از ضمیر جمع استفاده می‌کنم چون من هم دوست دارم که این راه را با شما بانوان بپیمایم. این نداشتن چشم‌اندازی روشن به آن‌چه می‌خواهیم به آن برسیم همواره به تمام حرکات ضربه زده است. پس ترسیم افقی روشن و تنظیم زمان و تلاش برای دست یافتن به آن می‌تواند اولین و مهم‌ترین کار ممکن باشد. بعد سراغ ابزار می‌رویم که به طور قطع این‌که در فلان وبلاگی که یک جمله علیه زنان نوشته سیصد کامنت حمله‌ای به همراه مقادیر زیادی نیزه و تیر یافت شود، مشکلی از این حرکت حل نخواهد کرد. همه می‌دانیم که مشکل از ندانستن است. کسی که وبلاگ دارد و می‌نویسد آدمی است که به اطلاعات دسترسی دارد و موضعش این است. حمله به این آدم چه مشکلی را دوا می‌کند؟ چرا نرویم سراغ آن دخترکی که در فلان روستا به مدرسه می‌رود؟ اگر خیلی ادعایمان می‌شود، چرا تابستان به جای استخر رفتن و برنزه کردن، نمی‌رویم در فلان دهات و کلاس‌های تابستانی برای دخترهای نوجوان نمی‌گذاریم؟ نمی‌گویم تفریح نکنیم. ولی یک قدم قابل توجهی برای این بیداری برداریم. یک خواست عمومی برای این رهایی لازم است و همه باید این را بدانیم و بر اساسش حرکت کنیم. برویم در فلان روستان و ببینیم به واقع مهم است که زن‌ها هشتم مارس را روز خود بدانند یا مهم این است که یک دختر نوجوان را از آزادی‌های حقوقی‌اش آگاه کنیم؟

من می‌خواهم این قضیه را به موارد دیگر هم ربط بدهم. در همه‌ی امور مشابه اولین و مهم‌ترین قدم بیداری جامعه است. این‌که مردم آگاه شوند. هر تغییری هم اگر انجام شود و در آن مردم به مرز آگاهی نسبی نرسند، آن تغییر شاید یک فاجعه به بار بیاورد. همیشه باید از میوه‌هایی که قبل از رسیدن چیده می‌شوند ترسید. باید برویم در شهرستان‌ها و به صورت گروه‌های چند نفری روی آگاهی دادن به مردم کار کنیم. حتی به نظر من اگر بتوانیم روش هم‌خوابگی یک دختر با همسر آینده‌اش را هم اصلاح کنیم، بهتر از این است که سیصد تا کمپین اینترنتی راه بیاندازیم. ساده بگویم پشت کامپیوتری شده‌ایم. همه چیزمان به همین پشت کامپیوتر و اجتماع محدود چند نفره‌ی حلقه‌ی نزدیکان خلاصه شده است. حالا اگر نظری دارید، ایده‌ای دارید، یا می‌خواهید حتی یک جمعی درست کنید که این حرکت را از همین سال جدیدی که در راه است شروع کنیم، بسم‌الله. این گوی و این میدان.

عکس از: نیوشا توکلیان

پاشویه‌ای برای تنبل‌ها

خب دوستان. چند روزی این مثنوی تأخیر شد. می‌دانم که شما هم خیلی منتظر نبودید، ولی به هر حال من لازم دیدم که پاره‌ای از توضیحات را خدمتتان ایفاد کنم. عارضم به حضورتان که کار انتقال میزبان وبلاگم از بلاگر به وردپرس تا حدودی تمام شد. در این مدت هم شب و روز روی این پروژه‌ی سنگین کار می‌کردم، برای همین نتوانستم آن‌طور که باید و شاید مغز شما را در فرقون بگذارم و دور پاشویه بگردانم. انجام این پروژه‌ی سنگین مقدور نبود مگر با کمک ویژه‌ی حبیب اله‌داد و موسیو گلابی و کمک‌های دیگر دوستان که اسامی‌شان آن‌قدر زیاد است که تا حدودی تمام آی-تی نویسان داخلی و خارجی را از شامل می‌شود. ولی هنوز اندک ایرادهایی وجود دارد که امیدوارم با صبر و نظر شما مرتفع شوند.

پاشویه با قالب جدید نیاز به توضیح اضافی ندارد. بلکه شما باید از آن گودر لعنتی و فیسبوک نامرد و بقیه فیدخوان‌ها و سایت‌های اجتماعی بیرون بیآیید و اندک چرخی در آن بزنید. ناسلامتی یک ماهی هست که آدم ناقص‌العقلی مثل من دارد کار به این پیچیدگی می‌کند. از طرف دیگر هم به خدا دلم برای صفای قدیم وبلاگ‌ها تنگ شده. خسته شدم از بس قالب یکنواخت فیسبوک و گوگل ریدر را دیدم. دوست دارم بیآییم دور هم بنشینیم و پاهایمان را دراز کنیم و با هم اندکی اختلاط کنیم. این همه غرق در خبرهایی از همه جا نشویم که روز و شب ما را یکی کرده‌اند. به خدا دلم لک زده برای این‌که مثل قدیم بیاییم دور هم و آن‌قدر سر مسائل مختلف بر سر و کله‌ی هم بزنیم که چشممان درد بگیرد. دوست دارم از هم ناراحت شویم. همدیگر را نقد کنیم. خلاصه دوست دارم ببینیم همدیگر را. نه با چهار تا لایک و کامنت‌هایی که عمرشان را پای فیدهایی به باد می‌دهند که یکی دو روز بیشتر تاریخ مصرف ندارند.

همه‌ی این‌ها را گفتم، این را هم بگویم که برای رسیدن به این آرزو من هم بیکار ننشته‌ام. من هم برای تنبل‌هایی مثل شما کارهایی انجام داده‌ام تا شما حرکت اضافی و خسته‌کننده کمتر انجام بدهید. در قسمت کامنت‌ها از این به بعد شما می‌توانید فینگلیش تایپ کنید و فارسی تحویل بگیرید. امتحانش ضرری ندارد. مثلاً بنویسید:

maysam kheyli bahali

کف کردید، نه؟ یا این‌که می‌توانید یک بار برای همیشه با یکی از اکانت‌های یاهو، گوگل، توئیتر و… – که صد در صد یکی از این‌ها را دارید و اگر ندارید اینجا چی کار می‌کنید؟! – در قسمت فرم کامنت وارد شوید و عضو شوید تا دیگر از شر پر کردن قسمت نام و نشانی اینترنتی و ایمیل و این‌ها راحت شوید. حتی تمثال مبارکتان هم در کنار کامنت مبارک‌ترتان می‌افتد تا یک وقت خدایی نکرده شما را با جرج کلونی یا کیم کارداشیان اشتباه نگیرند. با این‌کار جلوی سوءاستفاده از نام و آدرستان هم گرفته می‌شود. ولی یک خواهش کوچک هم دارم. در کامنت گذاشتنتان کمی جانب احتیاط را رعایت کنید. پست قبلم به خاطر کامنت‌هایش مورد عنایت هیتلر و دار و دسته‌اش قرار گرفت. در کل کائنات هم که ترسوتر از من پیدا نمی‌کنید. مجبور شدم تعدادی از پست‌هایم را ببرم و برای مدتی، یک گوشه‌ای چال کنم تا آب‌ها از آسیاب بیافتد.

یک خبر ناامید کننده هم به همه‌ی اهالی عکاسی می‌دهم و آن این است که به زودی قسمت گالری را هم راه‌اندازی خواهم کرد تا دیگر اشخاصی مثل پل استرند و مایکل شوماخر و هدیه تهرانی برای من شاخ نشوند!

آگهی املاک و مستغلات

سردار جنگل: پنجاه سال ساخت – غیر قابل بازسازی – منظره رو به پارک – دویست متر – اجاره جهت امور فرهنگی

هفت تیر: هفتاد و دو متر – سوئیت – دو نبش – رهن و اجاره

نفت: نقشه‌ی انگلیسی – نمای آمریکایی – لوازم ایتالیایی – پارکینگ به همراه ریموت کنترل – به همراه یک باب مغازه‌ی سفره فروشی

آزادی: خالی از سکنه – کلنگی – کوچه‌ی بن‌بست – بدون تلفن و اینترنت – سقف در حال ریزش – معاوضه فوری با یک کیوسک تلفن یا یک کافی نت در شهرک غرب

انقلاب: در حال بازسازی – پیش‌فروش با شرایط – سند دارای تغییر کاربری (سقف نیاز به ایزوگام دارد)

جمهوری: بیست و شش سال ساخت – کلنگی – داخل محدوده‌ی طرح و ترافیک – داخل محدوده‌ی زوج و فرد – داخل طرح اتوبان حکومت

میدان سپاه: ضد زلزله – ضد حریق – دارای دزدگیر – آشپزخانه مجزا – تمام اتاق‌ها مجهز به سیستم صوتی – تعداد نامحدودی خط تلفن و اینترنت

شهرک غرب: ماهواره – تلفن – اینترنت – منظقه تحت پوشش موبایل – آشپزخانه و اتاق‌خواب و حمام اوپن – مناسب برای دانشجو

پیروزی: زمین بدون سند – محله‌ی ساکت و بی سر و صدا – پذیرای مشارکت جهت ساخت مجتمع – بدون وام بانکی و تسهیلات خارجی

سید خندان: دوازده سال ساخت – قابل سکونت – وضعیت در حد نو – بدون آسانسور – نما سنتی – طراحی داخلی فرانسوی

شریعتی: سی سال ساخت – جنب حسینیه ارشاد – آشپزخانه اوپن – سونا و جکوزی – پنج خوابه – فاقد درب ورودی – بدون برق و تلفن و گاز

دولت: مجتمع سیصد دستگاه – چند باب مغازه – نورگیر مناسب – شیشه‌های رفلکس – آسانسور – نما کاه گلی – بدون نیاز به اصلاحات

اوین: زیر زمین دو متری – نما سنگ و سیمان – کف موزائیک – نورگیر مختصر – مناسب برای خانواده تک‌نفره – سرویس استیل

آپادانا: سند دسته اول – اکازیون – کف سنگ – معاوضه با ویلایی در شهرک غرب

برنامه‌ای که سی ساله شد

در راستای این‌که به کوری چشم مستکبرین سال‌هاست که برنامه‌ی «درس‌هایی از قرآن» از صدا و سیما پخش می‌شود و آقای قرائتی هر هفته می‌آیند و یک سری درس از قرآن می‌دهند و می‌روند، جهت سنجش توجه شما امتحان زیر به عمل می‌آید:
۱) جمله‌ی حکیمانه‌ی «عیسی، موسی رو قـِبووول؟ نداره!» از کیست؟
الف) پاپ ژان پل دوم
ب) پاپ بندیکت شانزدهم
ج) خاخام اعظم
د) محسن قرائتی
۲) با توچه به فرمایشات آقای قرائتی، چه کسی فرق پشم و پیغمبر را نمی‌داند؟
الف) همه فرق پشم و پیغمبر را می‌دانند.
ب) هیچ کس فرق پشم و پیغمبر را نمی‌داند.
ج) مورد د
د) آدمی که دو میلیون پول داشته باشه و ندونه که باید بره قالی بخره، یا بره مدینه.
۳) با توجه به سخنان ایشان: خدا در جواب دختر زشتی که نامه برای خدا می‌نویسد و از زشتی‌اش گلایه می‌کند چه می‌فرماید؟
الف) همینی که هست.
ب) خداوند با صابران است.
ج) مورد د
د) اشکال نداره دخترم، اگه زشتی اقلاً خـِیاطی؟ بگید. خـِیاطی؟ بلدی.
۴) ادامه‌ی لطیفه‌ای که ایشان برای عوض شدن جو جلسه مطرح فرمودند کدام مورد است؟ «یه بابایی می‌گه: آقا من پیامبرم. می‌گن اگه پیامبری:…
الف) کتابت کو؟ می‌گه کتابمو دادم سر کوچه؟ سر کوچه؟ بگید. سیمی کنن.
ب) کتابت کو؟ می‌گه من کتاب ندارم. جزوه می‌گم بنویسین.
ج) اگه پیامبری یه معجزه بکن. می‌گه چی کنم؟ می‌گن بگو این درخت بیآد جلو. چند باری می‌گه درخت بیا جلو، نمی‌آد. بعد می‌گه ما پیامبرا خضوع داریم، خودمون می‌ریم جلو.
د) همه‌ی موارد.
۵) این جمله به کدام مورد مرتبط است: «یه رادیو می‌بینی اندازه قوطی کبریت شش تا موج می‌گیره، یه رادیو اندازه بشکه هیچی نمی‌گیره».
الف) ارتقاء سطح کیفی کالاهای تولید داخل
ب) فلفل نبین چه ریزه، بشکن ببین چه تیزه.
ج) لزوم گذار از جامعه‌ی پسا مدرن.
د) درک انسان‌ها از هستی!
۶) جمله‌ی «محسن، همیشه خدا را در یاد داشته باش» را چه کسی و کجا به آقای قرائتی گفته است؟
الف) پدرش، روز ازدواج آقای قرائتی.
ب) آقا رضا، معلم کتب، در اولین جلسه‌ی مکتب.
ج) رفیقش، روبروی درب مسجد بلال.
د) آقای قرائتی در سخنانش هر چه کرد اسم طرف یادش نیآمد و فقط نقل به مضمون کرد.
۷) آقای قرائتی در جواب حاضری که پرسید: «وقتی در مسجد ذوقبلتین در بین نماز به پیامبر وحی نازل شد که قبله مسلمین را از سمت مسجدالاقصی به سمت کعبه تغییر دهد، نمازگزاران پشت پیامبر چه کردند؟ زن‌ها و مردها و پیش‌نماز جایشان تغییر نکرد؟» چه فرمودند؟
الف) این سوال‌ها رد گم کنی اصل قضیه است.
ب) این پرسش‌ها رد گم کنی اصل قضیه است.
ج) این سوال‌ها اساس قضیه را نادیده می‌گیرد.
د) اساس قضیه با این سوال‌ها نادیده گرفته می‌شود.
۸) قدیمی‌ترین برنامه صدا و سیما چه برنامه‌ای است؟
الف) اخبار
ب) سرود جمهوری اسلامی
ج) جنگ برفک‌ها
د) درس‌هایی از قرآن [آرشیو]
۹) پیشنهاد شما برای بهتر شدن برنامه چیست؟
الف) استفاده از تخته وایت بورد به همراه ماژیک پاک شو.
ب) استفاده از ویدیو پروجکشن.
ج) تعویض آقای قرائتی جهت تنوع.
د) تعویض خیلی‌های دیگر.

توضیح: مورد دو و پنج واقعی است.