مقدمه:
داستان از اونجایی شروع شد که همه می‌دونن. پس هی حرف الکی نزنم و برم سر اصل مطلب. دعوا سرلحاف ملا است. اینکه کی اول گفت یه روزی رو برای عشق و این حرف‌ها اختصاص بدیم و کاری نداریم، مهم اینه که جوون‌های ما لنگ همچین داستان‌هایی هستن که عشق و علاقه‌ی قلبی که توی دل‌های کوچیک مثل گنجشکشون دارن رو نسبت طرف مقابل یا اطراف مقابل ابراز کنن، و صد البته کادو و هدیه یکی از ملزومات جهت نشان دادن عشق و علاقه هست. حالا حاجی دوست داره «سالروز عروسی حضرت فاطمه و امام علی» عشقولانه در کنه [چقدر از این ادبیات متنفرم]، مزدک و صفورا دوست دارن «سپندارمذگان» رو برای مراوده انتخاب کنن، بابک و آناهیتا هم می‌خوان ولنتاین داشته باشن. یه بنده خدایی یه مسافرتی کرده اروپا و دیده مردم توی روز «ولنتاین» به هم کادو می‌دن. اومده اینجا تعریف کرده و ملت هم دست به کار شدن و مناسبت در آوردن واسه ی این نیازشون. دقت کنید اگر این نیاز وجود نداشت و یه روز هم از قبل اختصاص داده شده بود به عشق مردم، الآن این همه انرژی نمی‌ذاشتن که حالا ولنتاین رو بکنن سپندارمذگان و سپندارمذگان رو بکنن عروسی امام علی و حضرت فاطمه. پس اون آدم‌هایی که دنبال این هستن که این‌ها رو عوض کنن الآن حتماً از کوتاهی خودشون نادم و پشیمان هستن. حالا که این‌قدر پشیمان هستن و تازگی‌ها مد شده که همه راهکار ارایه می‌دن با عقل‌های کاملشون [انگار که تا حالا صد بار این راه‌ها رو رفتن و تهش رو در آوردن]، من هم وظیفه‌ی شرعی و انسانی خودم دیدم که یه راهکاری ارایه بدم که بذارنش کنار بقیه‌ی راهکارها و همه رو با هم بریزن توی یه کیسه و ببرن و بذارن جلوی کوزه و آبش رو بخورن، باشد که رستگار شوند.
راهکار:
با توجه به اینکه ما تجربیات موفقی در به‌هم چسبانیدن مناسبت‌های مختلف و پررنگ‌تر کردن اون‌ها برای جامعه داریم و نمونه‌های موفقی هم داریم از قبیل: [دهه‌ی فجر که دو تا روز مختلف رو به هم ربط دادیم و ده روز ملت رو سر کار می‌ذاریم و هزینه می‌کنیم و از این حرف‌ها – ایام فاطمیه که من به شخصه نفهمیدم دقیقاً چه زمانی رو شامل می‌شه و تمام اون مدت رو باید با احتیاط سپری کنیم که مبادا حریم‌ها بشکنه و برای تاریخ‌هایی که حتی نمی‌دونیم باید عزاداری کنیم – و با شکوه‌ترینش که اسلام رو زنده نگه داشته یعنی دو ماه محرم و صفر که در نوع خودش یه رکورد هست دو ماه عزاداری و موارد مشابه]، بیآییم و ولنتیاین و سپندارمذگان رو که سه روز بیشتر با هم فاصله ندارند رو به بچسبونیم و ازش به عنوان ایام وحدت روم و ایران باستان یا هر کوفت دیگه‌ای یاد کنیم. در ضمن صبر کنیم که هر وقت تاریخ قمری عروسی حضرت فاطمه و امام علی نزدیک این ایام شد، دیگه همه دنیا متحد بشن توی اون روز. ولی برای اینکه از اون تاریخ به بعد این ایام با روزهای سوگواری چهارده معصوم و حضرت ابوالفضل و این‌ها قاطی نشه، از اون تاریخ این ایام رو به صورت قمری شناور می‌کنیم تا هم همه بهشون ثابت بشه که برد نهایی با اسلام هست، و هم اینکه همه با هم متحد بشن و این خیلی قشنگ می‌شه. واقعاً با فرهنگ‌سازی می‌شه همه چیز رو بومی کرد. می‌بینید؟ هم اسلامی هست، هم ایرانی و هم نیاز جنسی و عشقی رو برآورده می‌کنه.
نظرسنجی:
اون‌هایی که با این پیشنهاد و ثبتش در گوگل موافق هستند لطفا [اینجا] نظر بدن و اسم هم براش انتخاب کنن. مثلاً ولنتاینیه یا ولنتاین‌الحرام که در اون هر گونه قهر کردن یا کادو ندادن و یا عدم استقبال از مراوده حتی در زمان عادت حرام اعلام بشه. با نظر دادن در [اینجا] هم مخالفتشون رو با همچین برنامه‌ای اعلام کنن. در صورت بی‌نظر بودن هم [اینجا] کلیک کنن.
تقاضای راهکار ارائه دادن:
دوستانی هم که علاقه‌مند به ارائه راهکار در هر زمینه‌ای هستن [اینجا] کلیک کنن و راهکارهای خودشون رو ارائه بدن.