گوگل ریدر و دو نقد کوتاه

شکی نیست که گوگل ریدر سرانه‌ی مطالعه در یک قشر مخصوصی را به طور وحشتناکی بالا برده است. به خودی خود گوگل ریدر پدیده‌ی منحصر به فرد و مفیدی است. ولی در باب تأثیر آن در محیط‌های مرتبط نقدهایی وارد است که این‌جا به دو مورد اشاره می‌کنم:

رابطه‌ی بین کوتاه‌تر بودن و راحت‌تر خوردن:

یک پدیده‌ی میمون که با گودر رشد پیدا کرد و به بلوغ نسبی رسید، پدیده‌ی مینی‌مال نویسی بود. به سرعت رشد کرد و بیشترین لایک‌ها را از آن خود کرد. در این بین کم کم وبلاگ‌های بلند برای زحمتی که می‌کشیدند، طلب لایک بیشتری داشتند. اغلب نوشتن یک متن بلند خوب به مراتب سخت‌تر از یک متن کوتاه خوب است. ولی در نتیجه‌گیری لایک‌ها به کاسه‌ی متن‌های کوتاه – گاه بی‌محتوا و سطحی – می‌رفت. این شد که نویسنده‌های وبلاگ‌های بلند چند دسته شدند. یک‌سری در طلب لایک بیشتر، روی به کوتاه نوشتن آوردند. دیگر خبری از آن پست‌های جذاب بلند نبود. متنی که تا آخرش را با ولع بخوانی. دسته‌ی بعدی تغییر در سیاق خود ایجاد نکردند. نویسنده‌های این وبلاگ‌ها اصولاً لایک را مقیاس خوبی برای کیفیت وبلاگ خود نمی‌دانند و این دقیقاً نقطه‌ای است که بلند نویس‌ها باید به جای لعنت فرستادن به مینی‌مالیست‌ها، به آن برسند. این ایراد گوگل ریدر و مینی‌مال نیست. دسته‌ی آخر هم نتوانستند خودشان را با شرایط تطبیق دهند و انگار قید نوشتن را زده‌اند و یا خیلی کم می‌نویسند.

فحاشی به عنوان ارزش:

ادب مرد به ز دولت اوست. ادب مرد به ز دولت اوست. ادب مرد به ز دولت اوست. متأسفانه یک نوع مشکل عجیب و غریب در گودر به وجود آمده و آن سر هم کردن انواع فحش‌های کش‌دار و بدون کش است که به طرز شگفت‌آوری به عنوان سخن و درد مظلومان گفته می‌شود. یعنی یک عده‌ای فکر می‌کنند چون در جایی ظلمی شده، می‌توانند فحاشی کنند و در دفاع از این عمل خود آن‌قدر استدلال می‌کنند که گاهی انگشت حیرت را نمی‌دانی در کجا فرو کنی! و جالب‌تر این‌که این فحش‌های مستقیم و بی‌پرده را گاهی نوعی طنز تلقی می‌کنند. این اجحاف در حق کسانی است که اگر هم می‌خواهند حرف دور از ادبی بزنند، حرفشان را کادوپیچ می‌کنند تا به طور مستقیم از الفاظ رکیک استفاده نکنند. این فحاشی‌ها گاهی محیط گودر را تا حد سخیف‌ترین سایت‌ها پایین می‌آورد و برخی از آدم‌هایی که می‌خواهند دو کلام حرف حساب در کامنت‌ها بزنند، بی‌خیال می‌شوند و به گوشه‌ای رانده می‌شوند. این بی‌اخلاقی و عدم رعایت حرمت قلم و کلمه، به وبلاگ‌ها هم کشیده شده و انگار در متن‌ها باید یک فحش و بی‌احترامی باشد تا لایک بیشتری را بگیرد. خود من آدم ذاتاً مؤدبی نیستم، ولی وقتی قلم در دستم می‌گیرم، باید کمی احساس وظیفه کنم.